“Theo düşe kalka telsize doğru gitti ve sallanan mikrofonu yakaladı. Hâlâ çalışıp çalışmadığını bilmiyordu, ama yine de mikrofona bağırdı; bitkinlik, korku ve kan kaybına yeni düşene kadar bağırdı. Kayarak güverteye düştüğü sırada son duyduğu şey, yardımın yolda olduğunu söyleyen seslerdi. Hisardan ikiz dumanlar yükseliyordu. Onların hemen üstünde, yusufçuklar kadar mavi Zagwa Hava Kolordusu, altın gökyüzüne yükseliyordu.”Kalpler kırık, ittifaklar paramparça... Karanlığa ve sessizliğe gömüldüğü düşünülen topraklardaki hareket dikkat çekiyor. Yakın tarihin tozları, yeniden doğuşun küllerine mi dönüşüyor? Yeni bir yaşam umuduyla omuz omuza verenler, dünyanın tek kurtuluşunun “insansızlaşmak” olduğu düşüncesi karşısında nereye kadar direnebilir? Büyük acılar çekmiş bir dünyanın pamuk ipliğine bağlı dengesi korunabilir, insanlık kara talihi yenebilir mi?..Modern çağın Jules Verne’i İngiliz yazar ve çizer Philip Reeve’in, tüm kaynakları ve insanı tüketmeden yaşanabilir bir dünya yaratma olasılığını sorguladığı, sağlam politik kavrayışı ve insan doğasını tüm çıplaklığıyla sergileme becerisiyle okuruna karanlıkla aydınlığı yan yana sunduğu ödüllü bilimkurgu dizisi 4. kitapla sonlanıyor. “Yürüyen Kentler” dizisinin 4. kitabı Karanlık Düzlük, ihtişamla kendi sonuna ya da başlangıcına yürüyor…
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
serinin en çok ihanet altını kitabını sevdim. tatmin edici bir şekilde bitti. boşlukta kalan konular olmadı. güzel bir seriydi 🙂
ikinci kitaba göre sönük geldi..ama güzel gidiyor
Fena sayılmaz tavsiye ederim.