Yaşar Kemal in romanlarını bir roman gibi okuyamıyorum artık . Yaşar Kemal in kitapları bana başka türlü bir okuma kazandırdı . romanlarını şiir gibi okuyorum artık kendimi alamıyorum bundan. roman tadını elbet alıyorum ama şiirsel imgelerle donanıyor belleğim. her türlü sevginin bileşkesini bulabiliyorum kitaplarında. öylesine işlemiş, örmüşki sevgiyi aşkı onu çırılçıplak olduğu gibi lekesiz , tüm kural ve ahlak yorumlarının ötesinde bulabiliyorum.dehşet haz alıyorum . yalnızca sevgi aşk mı değil karşıtı olan nefreti de öylesine karşıt duyguları da öylesine işlemiş.hani kaybettiklerimizi hiç farketmeyiz farkında bile olmadan belirli ilişkilerin davranışların beklentilerin çukurunda buluruz kendimizi ve çoğu zamanda onu “işte zamanın getirdikleri” deyip anlamlandırma gayreti içine gireriz ve yabancılaşmışızdır artık doğasal olan , insani olan yyanımıza . kirlendiğimi . kirlendiğimizi yaşar kemal okurken anlıyorum ve ne denli yaralı insanlar olduğumuzu anlıyorum . anlıyorum da bu halimizin karşıtlıklarını , kaybettiklerimizi yeniden öğreniyorum öğrenci gibi . yaşar kemal bir sevgi okulu, o bir insan…hala ve biz çok cahil olmalıyız …