Gülşen acele ettikçe, kardeşi de aksine mızmızlanarak ve ağırdan alarak yürüyordu. Sabahın çok erken saatinde yola çıktıkları için kardeşi uykusunu alamamıştı. Gülşen çok emindi ki, kardeşine “Haydi sen geri dön, git eve” dese, küçük kız hiç düşünmeden koşarak eve geri dönerdi; oysa ne demişti Eda yengesi “ Kaçın, kurtulun! Nereye giderseniz gidin, buradan iyi durumda olursunuz. Şoseye varınca el edin bir arabaya ya da kamyona; elbet birinden biri durur alır sizi” Demişti. Sıkı sıkıya da tembihlemişti Eda yengesi. “Sakın burada, bu köyde oturduğunuzu söylemeyin kamyoncuya ha, sakın! Hiç kimseye bir şey demeyin. Bizi taaa uzaklardan getirip bıraktılar buraya, nerde oturduğumuzu bilmiyoruz deyin. Bak eğer derseniz burada oturduğunuzu, geri getirirler sizi teslim ederler amcanıza. Amcan gebertinceye kadar döver beni de sizi de! Tamam mı? Anladınız mı? Sağda solda oyalanmayın; doğrudan şoseye doğru koşun gidin, el edin kamyonlara!”‘Kelebekler Savrulduğunda’ Hüzün, sevinç, paylaşmak, aşk, kardeşlik öyküleriyle dolu bir kitap. Ergül İlter’in kaleminden…