-Evli olmadığını söyle.”
Bu kadar hızlı! Beğendiğini bile anlayamamışken neredeyse teklifle gelmesi, oyunsuz, dürüst, net olması… İyice karışmıştım! İçimden bağıra bağıra ağlamak geldi;
‘’Evliyim, mutsuzum, kocam beni aldatıyor, üzüyor, benimle sevişmiyor, birde sana aşık oldum, onu seninle aldatmak, ondan boşanmak, seninle evlenmek istiyorum’’ demek istedim, yapamazdım ki!
“-Evliyim.” dedim. Kısa ve açıklamasız, sıradan, içimden gelmeden, istemeyerek.
Hangi kadın evlendiği, üstelik çocuk sahibi olduğu adamdan kolay boşanır ki? Üç aşağı beş yukarı, hepimiz aynı değerlerle büyümedik mi?
Ya evliyken aşk?
Aman! Sakın! Tövbe! Hayatta olmaz derken, ya sizi de buluverirse aşk? O zaman ne yapacaksınız?
Beni buldu!
Ve ben maalesef “Keşke” dedim.
Siz sakın demeyin…