Yazar, Kıbrıs’ı 3 bakımdan çok önemsiyor: 1)Viyana’dan beri batı karşısında gerileyişin ve toprak kaybının durdurulduğu son nokta oluşu, 2)1826 Mora isyanından beri Türkiye’den savaşsız (masa başında) toprak alarak genişleyen Yunanlıların sınır tanımayan isteklerine dur denildiği yer oluşu, 3)Türkiye’nin, bıçak kemiğe dayandığı zaman bağlı bulunduğu ittifak ve uluslararası sistemden izin almadan kendi başına birşeyler yapabileceğini göstermiş olduğu yer oluşu. Yazara göre Türkiye’nin bir Kıbrıs politikası bulunmamaktadır. Mevcut politikalar hep karşı tarafın, BM’nin, ABD’nin ve şimdilerde AB’nin, yani topyekün batının politikalarına karşı kendini savunma içgüdüsüne dayalı politikalardır. Kitapta, Kıbrıs için sonun başlangıcının 1995 GB anlaşması ve 1999 Helsinki senedi olduğu belirtilip, ilkinde AB ve Kıbrıs’ın ilişkilendirildiği, ikincisi ile de anlaşma olmasa bile (2004 Nisan ayındaki referandum) Kıbrıs’ın AB’ye girebileceğinin Türkiye’nin imzası ile teyit edildiği vurgulanmakta. Kitapta ayrıca adanın 1571’de nasıl fethedildiği, nasıl elden çıkarıldığı, 1974 harekatının nasıl yarım kaldığı gibi pek çok konuda ayrıntılı bilgi mevcut. Bütün bunların yanında, Rauf Denktaş ve Türkiye’deki pek çok siyasetçinin, Kıbrıs’ın bu hale düşmesindeki hataları belirtiliyor. Türkiye’nin gündemini çok meşgul eden bir mesele olması bakımından, Kıbrıs’la ilgili bu kitabın okunmasında yarar görüyorum.