Benim otantiklik idealini eleştirim, kendi kendine yetme kültürünün ürettiği şeylere karşı bütün tepkimi yansıtmaktadır.Bu kültür hakkında ilgimi en çok çeken şey, bu kültürün sözcülerinin nasıl hayatın bazı önemli boyutlarına ışık tutmada başarılı olup da bu boyutlar kadar önemli olan hayatın diğer yönlerini gizledikleri veya örtbas ettikleridir.Kendi kendine yetme görüşleriyle ilgili sorun, bunların yanlış olmaları değil, tek yanlı olmalarıdır. Problemlerinizin çözümleriymiş gibi bunlara yapışmanın,yalnızca aynı derecede iyi olmakla kalmayıp aynı zamanda anlamlı ve doyurucu bir hayat sürmek için mutlaka gerekli olan diğer erdemler ve ideallere duyarlılıkla bağlantınızı kesmesi bu yüzdendir. Bu ideallerin tek yanlılığı, bunların müşterisi olup dasonuçta ellerinde hüsran ve mağlubiyetten başka bir şey kalmayan insanların bu kadar güzel bir kendini geliştirme programının böyle hayal kırıklığıyla sonuçlandığını neden anlayamadıklarınıaçıklamaktadır.New Age kültürünün takipçileri genellikle bu hayal kırıklığını yeni bir dizi fikirlere veya yeni bir guruya sarılarak gidermeye çalışmakta ama hararetli bir biçimde bir süre bu yeni patikada yürüdükten sonra bir kez daha kendisini hüsran ve hayal kırıklığı içerisinde bulmaktadır. Ve bu kısır döngü böylece devam eder gider.Charles B. Guignon