Balcıoğlu, gülmeye yol açan herhangi bir sahneyi tam da doruk noktasında yakalayarak izleyiciye aktarma yerine, gülümsemekle yetindiği bir şeyi usulca paylaşmak istiyor bizimle. Dolayısıyla espri yetisine pek güvenmediği izleyiciyi gizlice gıdıklamaya tenezzül etmediği gibi, kişisel espri yeteneğini uluorta şova çevirmek de tamamen yabancı ona; ve hiç kuşkusuz bu olgu, Balcıoğlu’nun karikatürden ayrıldığı noktaya epey ışık tutar: Kırmızı, nüktedan bir ustanın desen ağırlıklı seyir defteridir. (Mehmet Ergüven)