Bir anne ve babanın doğurduğu olsam da aslında beni doğuran kitaplardır. Onlar emzirdi, açlık ve dahi yoksunluğun kemirdiği şey olmaktan kurtardılar. Ayağımın altında bir zemin bulduysam, bir ağaç gölgesi veya bir saçak-altı, kitaplar sayesinde oldu. En yalın haliyle bana memleket oldular, yersiz-yurtsuzluk duygusunun kıyıcılığından kurtuldum böylelikle.Dünyanın köşe bucağına çok adım düşürmedim ama herbir yerden uçurulmuş metinlere oturarak başka türlü gezmiş oldum. Pasaportsuz, vizesiz, bir sınırdan geçiyormuş duygusuna bulanmadan yol aldım göğün altında. O kadar destan, bir o kadar anlatı, okuru açıp açıkta bırakan sayısız roman, insanı yarasından tutup kaldıran şiir ve tabii ki nihayette felsefeye yerleşmek öylece.Kitap Açarken Beni ismiyle uçurduğum bu iki kapak arası patika, yazar olmaktan çok okur olduğumun fotoğrafıdır. Kitapların beni açtığına, okurken okunduğuma işaret. Kitaplara dair bir kitap bu. Okuduğum kitapların meselesi etrafında gezinmelerimin, bakıp görmelerimin bir kaydı. Evet, kitapların kitabı…