Ben bir Kitap Karakteri’yim,’ dedi adam. ‘Yazılmaya başlanmış, kurgusu olan ama bitmemiş bir romandaki tiplemelerden biriyim yani. Benim gibiler dünyada çoktur. Ya tekrar kitaplara dönmeye çalışırlar…’ Selçuk ve bana baktı… ‘Benim gibi… Ya da burada telepati kurabilen, gölgesi olmayan, yaşlansa da ölmeyen ya da yaşlanmayan bir insan olarak kalırlar.’ ‘Adam üçümüzü de baştan aşağı süzüyordu. İnanmamızı beklemediği yüzünden okunuyordu. Selçuk da inanmamıştı, Burcu da… ben de… inanmamıştım… Sanırım… Aslında sanırım adama şimdiye kadar kimse inanmamıştı… Ama yine de…’