Hazcı kapitalizm döneminde tekillikler ve ihtiras, bütünselliklerin ve aşkın yerini almıştır.Konu-m-lar; toplumumuzda ve Batı toplumlarında oluşan mikro-iktidarların (küçük şefler, aile babaları, grup başkanları vb.) ve iktidarın mikro fiziğinin (bedenlerin denetlenip düzenlemeye sokulması) karşısında moleküler mücadelelerin direnme mekanizmalarını, disiplin toplumundan denetim toplum biçimine (biyo-politika) geçişimizi, Batı’da yeni fakirlerin ortaya çıkış süreçleri ve ‘çevreleşmelerini’; yani eğlence toplumunun içine giremeyenlerin dramını konu eder. Toplumumuzda ise ‘arabesk’ sorununun modernlik ile kurulan bağını, toplumun ‘baroklaşmasını’ ele alır.Yeni ekolojik dayanışma biçimleri, bürotik, telematik ve ‘dini arkaizmleri’, otoriter kapitalizmden liberalliğe geçiş dönemini incelerken, post-modern söylem içinde toplumsal ve düşüncel alanda tarihsellikten çıkış sürecini diyagnostik bir bakışla inceler.