“Ege’nin suyu da bir, tuzu da, toprağı da, Ege’de yaşar aynı insan iki farklı adı var.” Bir dalgayım ben, Ege’de bir fener, Bir o yana bir bu yana sallanan. Ateşim de yok, lodos da, Dümenim de, umudum da, Ege’m benim… Okyanusum, Biz seni seviyoruz. Bu bereketli toprakların, Anadolu’nun ilk sabihi biz miyiz, onlar mı, yoksa başka biri mi? “Rembetiko yaşamdır. Bizim yaşamımız bu toprakların şarkısı yani hepimizin…” Ve savrulan insanlarla birlikte, düşler de oradan oraya savruldu.