Rüyalarımda, gündelik yasamda hep kuşlarla bir aradaydım sanki. Yavaş yavaş masal şekillendi ve ortaya çıktı.     Kuş çok değişik ötüyormuş ve pembeden maviye sarıdan yeşile uzun tüyleri ile göz büyüleyiciymiş. Uzun bir kafese koymuşlar. Beslemeye çalışmışlar. Annesi bu esi benzeri görülmemiş kuşun sesinden çok rahatsızmış ama evladı seviyor diye ses çıkarmıyormuş. Bir gün annesi; “Kuş öldü” demiş. Çok üzülmüş. Daha sonra Ankara’da bir orman yandı ve kuşların yavrularını kurtarma cabasını anlatan bir yazıyı gazetede okudum. Kuş gribi salgını yaşayınca masal yavaş yavaş şekillenmeye başladı.