Kültür politikalarının bütün bir toplumsal hayatı yapılandırmak üzere bilinçle örgütlendiği çağımızda, “Kültür” üzerine yeniden düşünmekte yarar var. Her düzeyde iktidar için verili değerler ağı, öncelikle kültürel kodlara içerilir. Politika, sözünü görece doğrudan bir düzlemde kurarken, kültür politikası, gündelik hayatın kendiliğinden gibi işleyen dizgelerine sızar; onları görsel/dilsel göstergeler halinde örter. Geleneksel Marksist muhalefetin, görece özerk saydığı kültürel alana genel olarak mesafeli durduğunu, dönüşüm olanaklarını düşünmeyi ihmal ettiğini biliyoruz. Ekonomizmin bu en kaba görünümü sonrasında liberal kapitalizm, küresel ölçekte düşünsel/sanatsal alanı serbestçe doldurdu.