Brautigan yine kendine has tarzıyla, kelimeler altında ezilmeden kalbindeki ezikliği apaçık ortaya koymasını bilmiş. İnsanda “bu adam yazdıkça sonsuza kadar okurum” hissi uyandırıyor. Alabildiğine eyreti dursa da yaşamın kenarından söylediklerinde kesinlikle ucuz “muhalif” olma tuzağına düşmüyor. İçindeki elmanın tadıyla sarhoş olup dalgasını da geçen bir kurt gibi o. Ve bu kitapta en iddialı köşelerin birinde beliriyor karşımızda; aşk! Ve bu bıyıklarını burda olsa pek hoş karşılamayacağımız 🙂 Amerikan düzyazı şairi, aşk söz konusu olunca hem “kana kana” hem de “kanaya kanaya” seviyor!