Kutsal Ateş’te, Sovyet sahnelerinin eski bir geleneğini, biçimsel araştırma ve yenilik geleneğini sürdüren bir tiyatronun serüveni anlatılıyor; ayrıca, o zamanki Sovyetlerde sanatçı ile devlet arasındaki ilişkilerin bilinmeyen tarihçesi sunuluyor. Bu arada, sahne ışıklarından asla uzak kalamamış bir insan olarak Liubimov, kendi portresini çiziyor.