…Bütün seyirciler 3 yaşındaki bu ufaklığın hareketliliğine hayran kalmıştı. Top ayağında iken ulaştığı hız inanılmazdı: topu olağanüstü kontrol ediyordu ve kafasını kaldırıp inanılmaz asistler yapıyordu. Çok yetenekli bir oyuncuydu ve aynı zamanda zekiydi. Leo Messi sessiz bir çocuktu,devamlı topla yapacaklarını hayal ederdi ve sonra da sahada çıkar aynılarını yapardı. Oyun alanına ayak bastığı anda konsantre olurdu ve ayakları o sahanın sahibi olurdu....Leo, iğneleri kendi kendine yapıyordu.Bir diabet hastası gibi iğnelerle geziyordu. Fakir ailesinin, o şırıngalar için ne fedakarlıklar yapıp, nelerinden kıstığını çok iyi biliyordu. On bir yaşında büyüme hormonunun ne olduğunu ve eksikliklerinin ne ifade ettiğini çok iyi biliyordu. O diğer oyunculara göre oldukça ufaktı.Yüzlerce kez formanın ve şortun ona ne kadar büyük olduğu dikkatini çekmişti, ama hiç onun bedeni yoktu.Küçük olması Leo’yu daha fazla savaşmaya itmişti. Kendini göstermek için diğerlerinin üç katı çalışması gerekiyordu ve yapıyordu da...Kendi kendine hep: “onlar iki adım atıyorsa benim dört adım atmam lazım” diyordu.Bir gün bu durum onun en büyük avantajı olacaktı.….2009’da Barça hem La Liga’yı, hem Kral Kupası’nı, hem Şampiyonlar Ligi’ni, hem İspanya Süper Kupası’nı, hem de UEFA Süper Kupa’yı alıyordu. UEFA Messi’yi yılın futbolcusu seçmişti. İnanılmaz bir yıldı ve Messi dünyanın tartışmasız en büyük yıldızıydı.Messi patlıyordu…Ve daha da patlamaya devam edecekti...
Kitap Yorumları - (0 Yorum)