Kubrick’in çektiği Lolita çok iyi bir filmdi; hain bir tema üzerine yapılmış canlı bir çeşitlemeydi ve bir ticari film oyuncusunun katabileceği her türlü hilekarlık ve yıkıcılıkla bezenmişti. Ayrıca tam da zamanının filmiydi: büyüleyici ve ölçülü; bir yetişkinin bakış açısından bakılmış, çocuklarla ilgili bir “yetişkin” filmi; hakkıyla oynanmış ve oyuncularının gereksinmelerini layıkıyla yerine getiren; şaşırtıcı biçimde ürkek ve meydan okuyan; geleneklerle şımartılmış ama yine de deli gömleğinin içinde şık görünen.