O zamanlar herkesin şapkası yoktu. Özellikle her zaman köyde bir veya iki şapka bulunurdu. Şehre gelecek herhangi bir köylü şapkayla şalvarı başka birisinden temin ederek şehre giderdi. Suruç’un orta yerinde, şalvar giymeyen, ‘xeftan’ veya ‘fistan’ giyenlerin elbiseleri baştan aşağıya yırtılırdı. Bazen de o baştaki ‘puşu’ yırtılıp kullanılmaz hakle getirilirdi.Polis ile karşılaşmamak için insanlar, köşe bucak kaçarlardı. Bir köyü birkaç jandarma önüne katıp götürebilirdi.1940’lı yılların yani Tek Parti Dönemi’nin etkisi devam ettiğinden insanlar gerek polisten ve gerekse jandarmadan hayli çekinirlerdi. Çünkü Türkçe bilmeyenlerin hali perişandı. Herhangi bir devlet dairesinde insanların işlerini yapabilmesi çok zordu.