Yirminci yüzyılın ilk çeyreğine baktığımızda Arap şiirinin, gerek şekil, gerekse konu açısından klasik Arap şiirinden çok farklı bir çizgiye yöneldiğini müşahede etmekteyiz. Bunun temel sebeplerinden birisi de hiç şüphesiz ki, yaşadığımız dünyada farklı zaman ve nedenlerle ortaya çıkan edebî ekollerdir. Hayatın her yönünde büyük değişime sebebiyet veren bu ekollerin, doğal olarak, modern Suriye edebiyatına da birtakım yansımaları olmuştur.Bu çalışma, Suriye edebiyatındaki klasiklerin önemli şairlerinden sayılan Muhammed el-Bizm, Hayreddîn ez-Ziriklî, Halîl Merdembek, Şefik Cebrî ve Bedevî Cebel; romantik ekolden Nesîb ᷾Arîda, Vasfî Kurunfulî, Zekî Konsul, Abdüsselâm ῾Uyûn’s-Sûd, Nizâr Kabbânî ve Abdulbâsit es-Sûfî; parnasyenlerden Hayreddîn el-Esedî, Nedîm Muhammed ve Ömer Ebû Rîşe; realistlerden Abdüsselâm el-῾Uceylî, Süleymân el-῾İsâ, Şevkî Bağdâdî, Muhammed el-Mâğût ve Fâyiz Haddûr; sürrealistlerden Orhân Müyesser, Nihâd Rıdâ, Adonis ve Muhammed ῾İmrân ve son olarak semboliklerden ῾Alî el-Cündî, Abdülkerîm en-Nâ῾im, Memdûh ᷾Advân ve Nezîh Ebû ῾Afeş gibi şairler ve şiirlerinden kesitleri kapsamaktadır.Bu çalışmadaki temel amaç, Suriye’de ortaya çıkan edebî ekol temsilcilerini Türk araştırmacılara tanıtarak, okuyucuya; karanlıkta kalmış gibi görünen Suriye edebiyatı hakkında bir nebze ışık tutabilmektir.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)