Benim adım Nazende. Buraya, çok uzak diyarlardan geldim. En büyük hazinem defterim, en değerli arkadaşım beyaz kağıtlar,  en dert dinleyenim kalemim. Onlarla konuşuyorum,  Onlarla yaşıyorum. Anlatmasam,  içimdeki ölüm çığlıklarının sesi azalmayacakti. Anlatmayı tercih ettim. Çok isterdim, size hep güzelliklerle dolu, sadece iyi insanların olduğu bir defter bırakmayı.  Yolun sonunda bütün defterler kapanacak ve bir ölünün defteri olarak kalacak. Nazende defterine onu yaralayan, üzen, paramparça eden, bütün kötülükleri yazmış,  yazmış ki; içindeki masum çocuğun çığlıkları sussun.Hadi gelin Nazende’nin hikayesine kulak verelim.