Seksen küsur yıldır hınzırca parıldayan bir çift gözün gördüklerinifeylesofça bir neşeyle yorumlayan, ışıldayan bir zeka. İnsanoğlunun çeşitli hallerini, çelişkilerini, hoşluklarını,beşer şaşar esprisi içinde yorumlayan, akıcı bir kalem.Hayata dair bilgeliğini ve engin tecrübesini, okurunu gülümseterek aktaran bir yaşam mimarı.Çevremde ve dünyada, bin türlü sahne yaşadım. Her türlü yaşam sahnesi içinde oldum. En zorundan, en belalısından, en sevinçlisine kadar. Bu denli çeşitlilik, bana gökten paraşütle indirilmedi. Ben durmadan arandım. Elbet bunca değişiklik, dünyamızın, ama özellikle ülkemizin olağanüstü ilginç bir döneminde yaşayışımdan da kaynaklandı. Ne ilginçtir, ben doğduğumda, yani 1921 yılında, daha Osmanlı İmparatorluğu resmen batmamıştı. Ama resmen Son padişah Sultan Vahdettin, hâlâ tahta idi. Devletimiz İstanbul’da batarken, Ankara’da yeniden doğuyordu…