Talebelik yıllarında öğretmenini kızdırıp ondan: „811 Sait Çamlıca! Bu bir bedduadır. Sana beddua ediyorum. Allah seni öğretmen yapsın.“ (bed)duasını almış, bu (bed)duanın sonucu öğretmen olmuş ve hakkını verme hususunda dert sahibi olan birinin kaleminden dökülen hoş bir kitap. Heyecan vericiliği, öğretmen konumunda olan ve bir şeyler öğretmeye talip olan herkesi yüreklendirme noktasında hissediliyor.
Sanırım kitabı önemli kılan hususlardan biri de kendisinin de belirttiği şu samimi niyeti:
“Tohum, toprak, su ve havanın var olduğu her ortam ve mekanda, tohumun filize, filizin fidana, fidanın ağaca dönüşebileceğine inanan „bahçıvan“ öğretmenler ve öğretmen adaylarına yol arkadaşlığı niyetindeyim.
Hep hayalini kurduğumuz, gördüğümüz her yerde bize ümit veren, geleceğe umutla bakmamızı sağlayan, bize olan emeğini asla unutmadığımız, yüreklerde yaşayan öğretmenlerin sayısının artmasını istiyorum.”