‘… Ölüme sözlü, hayata nişanlı…’ bir kuşaktan geliyorum; ölümü çok erken keşfeden bir coğrafyadan. Yıkıntılar arasında kurtarılmayı beklediğim; yaşamdan kayıp düştüğümü duyumsadığım anların izidir. ‘Ölüm Beyaz Gölge.’ Yaşamdan kayıp düşmek değil; ağırlıktan bakmak gibi bir şeyi anlatmak istiyorum. Bir yandan da, hayatı ya öldüreceksin onu terkedeceksin, ya da onunla sevişeceksin diye mırıldanıyorum. Kafka’nın ifadesiyle:”… Ben de bu yalnızlık notlarını imha etmek gücünü kendimde bulamadığım için basılıyor bunlar…”