İbrahim Kambaroğlu’nun şiiri, yaşamaya eş tutulan bir tarzda ses verir. Onun şiire bakışı, çağdaşlarının içinde hemen farkedilir; buna özgünlük diyebiliriz. Evet ama, nedense yakın tarihimizde yaşanan Bulgar zulmünün bu insanlar üzerinde bıraktığı çöküntüyü kimse anlatmadı. İbrahim, doğduğu toprakları terk edişinin kırıklığını kendinden başka kimse anlayamaz.Ondandır ki şiirinin sesi narindir. Herşeye karşın hayatı kucaklamak kucaklamak sevdası eksilmemiştir.Şiir bu olsa gerek… Aziz Aydın Doğan