Sözlüklerde birçok işe yaramayan sözcükler vardır. Bunlardan en çok kullanılanı kuşkusuz “keşke”dir. Hiçbir işlerliği olmamasına karşın satır aralarında durmadan tekrarladığımız bu sözcük, altmışlı ve seksenli yıllarda Almanya’ya göç edenlerin ve hâlâ “göçmen”liği kendilerine yakıştıramayan insanların; çerçeveletip duvarına astığı bir sözcüktür.Bir köylünün, köy yaşamından şehir yaşamına geçiş süresi yaklaşık 75 sene olduğunu belirmekte toplumbilimciler. Bu, aynı dile, dine, örf ve adetlere sahip olan bir toplum içinde yaşayanlar için geçerli. Sabanı bırakıp, bir hafta sonra kendini dev gibi bir makinenin önüne bulanlar için bu sürecin ne olacağını hesaplamak gerçekten olanaksız. Köyden şehre, bir ülkeden diğer bir ülkeye göç ve beraberinde getirdiği bu ani değişim, (en azından ilk kuşak için) bir kurtuluş değil, yok oluştur.Belirli bir eğitim düzeyinin çok çok altında olan bu insanlar, iki kültür arasında sıkışıp kalınca, din-ahlak ağırlıklı feodal sistemden, şehir-endüstri yaşamına geçerken, kendi oluşturdukları yasaları uygularlar. Dolaysıyla ortaya kırma/ karma bir yapı; toplumdışı kalmış insanlar çıkar. Doğalolarak, Almanya’da yaşayan birinci, hatta ikinci kuşak, feodal sistemden, şehirsel-endüstriyel yaşama -yaklaşık- yarım asır geçmiş olmasına karşın ayak uyduramamış, her iki toplum tarafından da dışlanılır duruma gelmiştir. Bir insan kendi değerlerinden kopup, yaşadığı toplumun değerlerini de benimseyememişse, elindeki tek değerin/ tapının “Para” olduğunu, kişilik arayışı için bunu her fırsatta kullanacağını düşünmek yanlış olmaz.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)