…Pardaillan, genç kıza gösterişli bir selam çaktı, Jehan’a arkadaşça bir hareket yaptı, hayatları boyunca bu tarz işlere hiç karışmamış olan üç yiğide de başıyla hafif bir selam verdi. Üç yiğit nefeslerini tuttular, gözlerinden neredeyse yaş damlayacaktı. Pardaillan, sıkı adımlarla çıktı; şeytanla randevusu varmış gibi gecenin karanlığında kayboldu. Jehan bu üç adamı beraberinde götürmeyebilirdi. Herhalde sevdiği kızı tek başına savunamayacak kadar korkak ve kuvvetsiz değildi… Fazla ince bir duyarlılıkla davranarak, genç kızla baş başa kalmak için fırsat arıyormuş gibi görünür kaygısıyla onlara döndü. Bertille de bu inceliği farketmiş olmalıydı ki, delikanlıya hafif bir tebessümle teşekkür etti. Jehan üç ahbap çavuşlara seslendi: “Düşün bakalım yola!.. Nereye gideceğimizi biliyorsunuz.”