Yazar, okurun Paris’i bildiğini varsaymış eserinde.Sokak isimleri, Fransızca isim bolluğu ister istemez “Paris”i bilseydim daha iyi olurdu” fikrini doğuruyor. Bir kültür adamının yaklaşımı öne çıkıyor; küçük ayrıntılar önemli ve değerlidir, yeni ve farklı bir pencere açar, bir sokağın, kırık bir heykelin, hatta bir kafenin başka bir biçimde anlatılabilirliğini öğretir. yazar, sonradan kapatılmış bir pencereye, iyi giyimli olmasına rağmen çöpleri karıştıran bir kent sakininin hikayesine iki üç sayfa ayırabiliyor. bu kitap turistik bir rehber kabilinden şehir turuna çıkacağınız bir kitap değil sanki kendi arkadaşıyla sohbet ediyormış da biz de bu sohbeti dinlemeye meraklı bir kişiymişiz havasında bir eser..