Otobüs durağa geldiğinde ilk olarak kardeşimin oturduğu eve baktım. Evleri durağa çok yakındı. Hiç kimsenin olmadığını görünce içim rahatladı. Bir taksiye binip, adresi söyledik. Baba evinin sokağına dönerken taksinin şoförü:—Cenazeye mi geliyorsunuz? dediğinde şok oldum.Yalnızca “Hayıııııırrrrr!” diye bağırdığımı hatırlıyorum. Kendime geldiğimde evin bahçesinin mahşer gibi kalabalık olduğunu gördüm. Annem:—Neredeydin be yavrum? Anan yandı, nerdeydin? dyordu.Annemi teselli edecek durumda değildim. Yalnızca;—Hayıııııııııııııııırrrrrr! diye bağırıyordum.Birkaç saat sonra hastaneden cenazesini getirdiler. Tabtu açtılar. Tabuttan başka bir ceset çıkacakmış gibi umutlanıyordum. Ama kardeşimdi. O çok sevdiğim, hiç kıyamadığım, doyamadığım kardeşim...Çok sevdiği pembe hırkayı usulca tabutun üzerine koydum…
Kitap Yorumları - (0 Yorum)