Hep kendi yaralarımdan baktım dünyaya, bu yüzden kırık bir pencere gibi yer etti yüreğimde; kendi omzunu öpen kadınlar gördüm, kendi yaralarını saran insanlar, kendi başını okşayan çocuklar… Dünya bu yüzden kırık bir pencereden bakıyormuşum gibi göründü gözüme; her şey yarım bırakılmış, görüntüler birkaç kare eksikmiş gibi. Kupkuru toprağa yağmur yağdığında nefesimi kesen o toprak kokusunu alamıyorum artık. Her şey kendisi olmayı unutmuş; çünkü dünya giderek eksiliyor.
TÜRKİYE'DE BİR İLK: TAMAMEN YASAL ÜCRETSİZ PDF KİTAP ARŞİVİ
%100 Yasal • Hızlı Erişim • Telifsiz Eserler
Türkiye’nin tamamen yasal ve ücretsiz e-kitap kütüphanesi; roman, deneme, kişisel gelişim gibi pek çok kategorideki eseri tek çatı altında sunar. Kitapları doğrudan tarayıcınızda çevrimiçi okuyabilir veya tek tıkla PDF formatında indirerek çevrimdışı keyfini çıkarabilirsiniz. "Popüler", "En Çok İndirilenler" ve "Yeni Eklenenler" sekmeleri ile zengin kategori-yazar listeleri, aradığınız başlığa saniyeler içinde ulaşmanızı kolaylaştırır. Opsiyonel kayıt/giriş sistemi ise okuma geçmişinizi saklar ve favori eserlerinize hızlı erişim sunar.
Her cümlesinin altı çizilecek harika bir öykü kitabı.
“Hep kendi yaralarımdan baktım dünyaya, bu yüzden kırık bir pencere gibi yer etti yüreğimde; kendi omzunu öpen kadınlar gördüm, kendi yaralarını saran insanlar, kendi başını okşayan çocuklar… Dünya bu yüzden kırık bir pencereden bakıyormuşum gibi göründü gözüme; her şey yarım bırakılmış, görüntüler birkaç kare eksikmiş gibi. Kupkuru toprağa yağmur yağdığında nefesimi kesen o toprak kokusunu alamıyorum artık. Her şey kendisi olmayı unutmuş; çünkü dünya giderek eksiliyor.”
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Her cümlesinin altı çizilecek harika bir öykü kitabı.
“Hep kendi yaralarımdan baktım dünyaya, bu yüzden kırık bir pencere gibi yer etti yüreğimde; kendi omzunu öpen kadınlar gördüm, kendi yaralarını saran insanlar, kendi başını okşayan çocuklar… Dünya bu yüzden kırık bir pencereden bakıyormuşum gibi göründü gözüme; her şey yarım bırakılmış, görüntüler birkaç kare eksikmiş gibi. Kupkuru toprağa yağmur yağdığında nefesimi kesen o toprak kokusunu alamıyorum artık. Her şey kendisi olmayı unutmuş; çünkü dünya giderek eksiliyor.”