“Devrim Erbi,yeryüzü suretlerinşn şiirni yazmaya tüm yaşamı boyunca devam etti.Balıkesir,Havran ve Akçay,onun resminde dönüşmünü hiç kaybetmedi.Günlerin,mevsimlerin ve yılların birbirini tekrar etmesi ama asla birbirine benzememesi gibi,Erbil’in resmi de durmadan kendini tekrar ediyor ama hiçbir şey önceki biçimine benzemiyor.Ağaçlar,kuşlar,İstanbul ve Anadolu bıkmadan aynı tekrarı yaşarken,değişen siluetleri eşliğinde,o aynı tekrarın ritmini çalıyorlar.Ritmin bazen kısılıpbazen doruğa çıkması gibi,çizgiler de bazen çoşkuyla çoğalıyor,bazen de romantik bir boyun eğmeyle kenara çekiliyor.Ve Devrim Erbil çoşkusu,duygusallığını ve çocuk inadını her resminde yeniden ve bıkmadan tekrar ediyor”.Devrim Erbil resmini yarı izlenimci,yarı semiyotik bir bakışla inceleyen bu kitap,temelde bir yotum denemesidir ve bazen resimlerin tek tek evreninden yola çıkırak,Erbil resmine genel bir yaklaşım getirmeyi denemektedir.Tek bir resmin kendi içinde oluşturduğu anlam oyunlaru,ikili benzerlikler,ikili karşıtlıklar ve tüm bunların başka resimlerle kurduğu paralellik,bu yorum denemesinin bazen de ana yönetimini oluşturmaktadır.