‘Oyun içinde oradan oraya koşan bir çocuk gibidir zaman . en büyük güç çocuğa aittir. içinde bulunduğun anı kullanabildiğin sürece kolay aydınlanırsın. insanların deneyimlerini tekrar edip duruyorsan ölü ve anlamsızdır diyerek ruhunda bir fırtınanın peşi sıra gidip, sevgi yoluyla yeni keşfedilmiş içsel bir yürüyüşün kendisiyle doğayı uyumlu hale getirerek, içsel bir krallığın efendisi olmak için arayışa koyulan yaşar bedri; iki el iki kanat gibi birbirlerini tamamlayan eyerlediği demirden atıyla gittiği malabadi köprüsünde zümrüt gözlü müstesna bir güzelin aklını başından almasıyla devam eden yolculuğun sonunda ölü bir fotoğrafa dönüşmesiyle başlayan hayal kırıklığına nar kırmızısı dudağında titreyen şiir buğusuna sürdüğü balta girmemiş sözcükler karışacak… sıra dışı bir anlatımla içsel bir dönüşüm yaşatacak kısa yolda uzun düşler için bir hazine gibi sunuluyor okuyucusuna. ateş her zaman yükselmek ister ve ateş yüksek zirveye ulaşma çabasıdır. zirvede ısınmak isteyenler içindir ’’ sataşma ağan yorgun’’