Kalkınma kavramının tuhaf bir sihri var gibi görünüyor. Bu kavram kullanıldığında sanki etrafa bir sihirbazın elindeki asadan yıldızlar saçılıyor gibi. Herkes bu kavramın sihri karşısında hayranlığa kapılıyor ve inanılmaz bir hızla büyüleniyor. Bu büyü öylesine etkili ki kalkınmayı talep etmeyen, savunmayan, istemeyen “doğal olarak” kalmıyor.Hakim politik güçlerin yanı sıra çeşitli toplumsal, politik hareketlerin, muhalif sol praktiklerin ya da hakim kuramsal yaklaşımların yanı sıra eleştirel konum alışların dahi kalkınma kavramı etrafında örülmüş böylesi bir büyünün etkisinde kaldığı anlaşılıyor.