Michael Baldwin, sonelerin karanlığa gömdüğü bu adı sanı bilinmez kadının izini sürerek, Dark Lady’nin Emilia Lanier olduğunda karar kılıyor. Sonra da insanlığın çağlar boyunca baş edemediği aşk ve entrika yumağının mükemmel bir modelini, tarihsel kurgu ile vahşi fanteziyi ustaca birleştirerek kurmayı başarıyor. Hem müzmin bakire, hem de uzun ömürlü ve huysuz kraliçe Elizabeth; onun sadık mabeyncisi, saraydaki mevkiini kullanarak, Dark Lady’yi kendi malı sayan ihtiyar hin Lord Chamberlain Hundson; lordun bebeğini karnında taşıyan, ama bir türlü zapt edemediği o gizemli Emilia Bassano; aslında hiç doğmaması gereken bir çocuğun nesebi kuşkulu kalmasın diye ona kocalık yapmaya layık görülen Fransız viyolcü Alfonso Lanier; ünlü şair Christopher Marlowe ile Southampton Dükü; eh bir de, böyle bir kadın için yanıp tutuşma bahtsızlığına uğramış, uğruna nice soneler yazarak adını çağlara kazıdığı halde taptığı o kadının cilveleriyle baş edemeyen, yirmi sekiz yaşındaki aciz bir şair. Bu şairin adı Üstat Shakespeare dahi olsa, tarihin bu labirentinden ne gibi tutkular ve entrikalar doğacağını bütün keşmekeşi ve esrarı içinde kim tasavvur edebilir ki?