“Paris’te bir sabah uyandığımda, aklımda bir dize duruyordu. Nereden, ne zaman gelmişse gelmiş, orada öylece duruyordu. Bir taçyaprağında, pırıl pırıl, saydam bir yağmur damlası gibi. Tertemiz, apaydanlık. Üç sözcükten oluşan bir şiir dizesi: ‘güvercin dolu avlular…’ Orhan Veli’nin ‘İstanbul’u Dinliyorum’ adlı şiirinden bir dize. (…)”İçimde bir mutluluk, bir sevinç vardı, uyanıp da o üç sözcüğü zihnimde bulduğumda. Kendimi, benliğimi bulmak gibi bir şeydi bu… İki yıla yakın bir süredir boğuştuğum yabancı bir dilin, onun da ötesinde, yabancı bir çevrenin ve bu önsözün konusuna girmesi gerekmeyen nice boğuntuların labirentlerinde, neredeyse yitirecek gibi olduğum benliğimi.. Anadilin üç güzelim sözcüğünden oluşan bu altın dize, gelip oraya yerleşmiş, bana diyor ki: ‘Sen varsın. Çünkü güvercin dolu avlular var…'”- Ataol Behramoğlu