İnsan bilimlerinin soğuk tanımlamaları düşünüldüğünde, edebiyat insana dair anlatımın en iyi araçlarından biridir. Çünkü edebiyatın temelde tanımlama, sınıflandırma kaygısı yoktur. Sadece olanı, olduğu gibi vermeyi amaçlar. Bu nedenle, edebi anlatım çoğu zaman bir insanlık komedyası olarak tanımlanır. Bunun nedeni, edebiyatın insanı yüceltmemesi, onu doğanın dışına çıkarmamasıdır. İnsanı konu alan biliminse, aklı asıl veri almak gibi, her zaman kapıldığı bir hata vardır. Bu disiplin, her zaman doğayla insanı ayırmış, insanın dışında kalan ne varsa, insan dışı olarak tanımlamıştır. Bilim insani özellikleri dışlar, insanı yok sayar, onu soğuk gözlemlerinin ve tanımların çerçevesine sığdırmaya çalışır. Oysa edebiyat, insan biliminin verilerini kullansa da, her zaman insani özelliklere, bu bilimi çokça aşan hususiyetlere atıfta bulunur. Bulunmak zorundadır da. Çünkü bu alanın asıl gücü, bilimin yabancılaştırmasına karşı bir araç olarak kullanılabilir olmasıdır. Edebiyatın taraflı olması da, bilimin tarafsız olma iddiası düşünüldüğünde, kesinlikle daha gerçekçidir. Albert Sánchez Piñol’ün asıl ihtisası -formasyonu diyelim-, antropoloji. Soğuk Deri, kendisinin ilk romanı. Daha önce yayımlanan, fakat Türkçeye çevrilmeyen Pallasos i Monstres isimli deneme kitabından sonraki ikinci kitabı. Soğuk Deri’nin ilgi çeken yönü, yazarın aslında antropoloji eğitimi almasına ve romanında kısmen bu yöndeki birikimini kullanmasına rağmen, kendince bir edebiyat dilini de kurabiliyor olmasıdır. Burada bilimsel verilerden yararlanmak, ne romanın olay örgüsünde ne de dilsel yetkinliğinde herhangi bir zafiyet yaratmaz. Çünkü Piñol, bu verileri esas almaktan çok, olay örgüsünün bir aracı, yardımcısı haline getiriyor. Kitabın ilk birkaç sayfası, aslında gidilen coğrafyayı daha iyi anlatmak için, bitkilerle veya böceklerle ilgili birtakım Latince isim içeriyor. Fakat bu tam anlamıyla, sadece bir ‘girizgâh’tır. Çünkü ilerleyen olay örgüsü, okuyucuyu bambaşka duraklara, bambaşka konulara ve tartışmalara götürür. Öyle ki roman, bir anlamda bilimselliğin de, Avrupa kültürünün de, Avrupa sömürgeci anlayışının da ve özellikle insan olmanın da sorgulandığı bir alana, imkâna dönüşür.