Kainatın Efendisi edebi yolculuğun eşiğinde, Dağların dili tutulmuş gibi. Sema tesbih halinde, titriyor… Medine soluk almadan bekliyor. Toprağın üstü O’nsuz, Mescid O’nsuz. Her varlık kendi dilinde hasret O’na… Yürekler buruk, bakışlar endişeli, Ve köşelerde sessiz sessiz akıtılan göz yaşları… Tek istenilen şey, bir haber, Habibullah’ın sıhhat haberi…