bir enis batur klasiği, kitabı bir çırpıda okuyacağınızdan eminim. kafasını kurcalayan pek çok geleneği, kavramı, içi boşaltılan eylemleri kendi kalemiyle incelemiş. bir gazete haberinden hareketle çeşitli yerlere gelebilmiş. fotoğrafların yer aldığı kitabın son kısımlarında ölüm gerçeğini ve ölünün gömülmesini enis batur’ca yorumlayan yazar kitabın bir yerinde şu cümleye yer verir ki beni etkilemiştir. “ama benim açımdan en önemli nokta, onun mezar yerini ölümünden yaklaşık yirmi yıl önce alıp kabrini yaptırmış, hazırlatmış olması- tıpkı bir arsa alarak üzerine evini çıkar gibi. pek çok kişi, aile sapıyor o yola, öteden beri. sonunda, istirahat edecekleri yeri önceden bilmenin ola ki huzur verici bir yanı var. yaşarken ölümü olabildiğince doğallaştırmak, hayatın korkulası tarafı olmayan bir uzantısı kılmak için mi?” enis batur sevenler, kitaplarını edinenler okumalı.