‘Tevhidî duyarlığı bir davranış biçimine dönüştürememiş toplumlarda İslam, sadece zihni düzlemlerde varlık belirten bir etkinlik unsurudur. Bu gibi toplumlarda İslam, şartların müdahalesi sonucu parçalanmış bulunduğundan, din bütününü kuşatan yaklaşımlar yerine ancak parçalardan birini kuşatabilen yaklaşımlar seslendirilebilmektedir. Ulusal ve laik ideolojilere dayalı düzenlerin gündeminde iki tür İslam bulunmaktadır. Bunlardan birincisi dost bir İslam, ikincisi ise düşman bir İslamdır. Dost İslam, ilgili düzenlerin her alandaki uygulamasını büyük bir teslimiyetle kabul eden; düşman İslam ise, bu uygulamalara karşı çıkması ihtimali düşünülerek sürekli olarak baskı alında tutulan ve resmi dilde ‘irtica’ olarak yaftalanan bir İslam’dır.”İslam, kendisini seçen herkesten, her durumda bu seçimini en önde ve en başta tutmasını istemektedir.’Tevhidi gerçekliğin ışığında dünyanın müreffeh bir hal alması içten bile değil. Şeytanî tavırları sürdümenin anlamı yok. Herkes aslına dönmeli ve Hakikate tutunmalıdır…