Hüzünlü kalbin karanlıklarını aydınlatıp ihtiyara gençliğini geri veren aydınlık bir sabah… Yürekleri canlandıran, ruhu kederden arındıran yumuşak bir meltem… Bahçede ağaçlar, sanki sabahın gelişine dans edercesine bir sağa bir sola sallanıyordu. İnsanlar, çalışma isteği içlerine işlemiş bir şekilde yolda yürüyorlardı. Ben ise kederli bir şekilde pencereden doğanın güzelliğini seyrediyor ve kendime kederimin sebebini soruyor; ancak bir şey bulamıyordum.