"3'ün Çizgileri" destansı bir öykü olan "Kara Kule" dizisinin ikinci kitabı. Stephen King büyük bir ustalıkla kanalıkları, fantezi ve yaşamın soğuk gerçeklerini birbirine katarak yeni yapıtının dokusunu oluştururken romanın baş kişisi son silahsör Roland, "3'ün Çizgileri"nde hızla yirminci yüzyıla savrulmakta, Kara Kule'ye uzanan yolda serüvenlerini yılmadan sürdürmektedir. Roman kahramanı, dünyamızını çarpıtılmış bir aynadaki insana karabasanlar yaşatan görüntülerine sahip kendi dünyasında avare avare dolaşırken, yazar onu birdenbire 1980'lerin Amerikasına açılan büyülü bir kapının önüne getirir. Burada Roland, küstah genç Edie Dean, zeki, yürekli güzel Oldetta Holmes ile karşılaşır. Onlarla gücünü birleştirip yer altı dünyasının kötü kişileri ve kendi dünyasının düşman yaratıklarıyla çatışır. Büyüleyici yeteneği ve soluk kesici hayal gücünün yürekliliğiyle Stephen King, "3'ün Çizgileri" adlı romanında sanatının doruğuna tırmanmakta, her zaman okunabilecek, şaşırtıcı ve insanı okumaya zorlayan destansı öyküsünü büyük başarıyla sunmaktadır.
çevirmenin acemiliğine mi gelmiş, nedir bilemem ama okurken bir iki kez bırakmaya yeltendiğimi hatırlıyorum. tuhaf çeviriler, her küfürden sonra parantez içinde (!) eklenmiş olması kitabın okunmasını bir hayli güçleştiriyordu. neyse ki sonradan “üçün çekilişi” diye tekrar çevrildi. alacaksanız onu alın derim ben.
Yıllarca bir kenarda beklettikten sonra King bu kitapla Kara Kule serisine, Roland destanına geri dönüyor. Yazarın kurgusu gayet başarılı. Ancak… Okumak istiyorsanız sakın ola bu çeviriyi tercih etmeyin. Altın Kitaplar’dan çıkan Üçün Çekilişi çok daha doğru bir tercih olur. İnkılap basını hayatımda okuduğum en kötü çeviriye sahip çünkü. Günlük hayatta çok ama çok nadiren kullandığımız “Duyumsuyorum, gereksiniyorum” gibi kulak tırmalayıcı kelimelerin bolca kullanılması, bütün küfürlerin gözümüze sokulmak isteniyormuşçasına büyük harflerle yazılması (O küfürler bile saçma sapan bir çeviriye sahip) , küfür-argo türündeki kelimelerden sonra ısrarla kullanılan ünlem işaretleri… Kitaptan nefret etmenize bile sebep olabilir bu çeviri.
Stephen King’i nasıl bilirsiniz? Korku -gerilim kitapları yazarı. Ancak bu kitapta ve serisinde bambaşka bir King’le karşı karşıyayız. Çünkü kendi Orta Dünya’sını yazmış ancak onun orta dünyası daha çok insanlara dayanıyor (yani öyle ucubik yaratıklar falan beklemeyin) İnsanı ilk kelimesiyle sarmasa da ileride çok sıkı yakalıyor ve yazarın yavaş yavaş herşeyi birbirine bağlamasına ve kocaman bir örgüyü örüşüne hayran kalıyorsunuz
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Kara Kule’nin 2. kitabı. Ama ben daha sonra basılan “Üçün Çekilişi”ni okudum. (Çünkü Eddie ve Susannah Orta Dünya’ya ÇEKİLİYOR, çizilmiyor.
çevirmenin acemiliğine mi gelmiş, nedir bilemem ama okurken bir iki kez bırakmaya yeltendiğimi hatırlıyorum. tuhaf çeviriler, her küfürden sonra parantez içinde (!) eklenmiş olması kitabın okunmasını bir hayli güçleştiriyordu. neyse ki sonradan “üçün çekilişi” diye tekrar çevrildi. alacaksanız onu alın derim ben.
Yıllarca bir kenarda beklettikten sonra King bu kitapla Kara Kule serisine, Roland destanına geri dönüyor. Yazarın kurgusu gayet başarılı. Ancak… Okumak istiyorsanız sakın ola bu çeviriyi tercih etmeyin. Altın Kitaplar’dan çıkan Üçün Çekilişi çok daha doğru bir tercih olur. İnkılap basını hayatımda okuduğum en kötü çeviriye sahip çünkü. Günlük hayatta çok ama çok nadiren kullandığımız “Duyumsuyorum, gereksiniyorum” gibi kulak tırmalayıcı kelimelerin bolca kullanılması, bütün küfürlerin gözümüze sokulmak isteniyormuşçasına büyük harflerle yazılması (O küfürler bile saçma sapan bir çeviriye sahip) , küfür-argo türündeki kelimelerden sonra ısrarla kullanılan ünlem işaretleri… Kitaptan nefret etmenize bile sebep olabilir bu çeviri.
yeni baskısı üçün çekilişidir.. bu kitabı farklı sanıp boşa para vermeyin akadaşlar..
Stephen King’i nasıl bilirsiniz? Korku -gerilim kitapları yazarı. Ancak bu kitapta ve serisinde bambaşka bir King’le karşı karşıyayız. Çünkü kendi Orta Dünya’sını yazmış ancak onun orta dünyası daha çok insanlara dayanıyor (yani öyle ucubik yaratıklar falan beklemeyin) İnsanı ilk kelimesiyle sarmasa da ileride çok sıkı yakalıyor ve yazarın yavaş yavaş herşeyi birbirine bağlamasına ve kocaman bir örgüyü örüşüne hayran kalıyorsunuz