Hayata tutunabilmek, kişinin sevenleri olduğu kadar mümkündür. Sevenlerin yanında olduğu kadar hayata tutunursun. Ama bir gün o söğüt ağacından düşerse bir yaprak gönlünün toprağına, cehennem oluverir ve yakar seni. Merve Özcan o cehennemi babaannesini kaybederek yaşıyor ki kendisine Allah’tan rahmet diliyorum. Mekanı cennet olsun. Merve Hanım’a da sabır diliyorum. Kitabı bir bütün olarak ele alırsak, hüzünlü şiirlerden oluşuyor. Kitabın sonlarında da Merve hanım bu içinde yaşadığımız Kör Kuyu dünyanın ne kadar anlamsız olduğunu haykırarak huzurun ve mutluluğun Allah’a yönelmekle mümkün olduğunu söylüyor. Evet huzur onaydı ve biz sırtımızı döndükçe bu ateş bizi yakıyor yakacak. Bence Merve hanım kendi şiir tarzını bulmuş biri olarak edebiyat dünyasında hak ettiği yere gelmeli. Kitap dizgisinde bazı cümleler öteki sayfaya kaymış. Kitap kapağını çok beğendim. Kendisine yazarlık yolculuğunda başarılar dilerim.