“(…) Halkım ben, parmakla sayılmayanSesimde pırıl pırıl bir güç varKaranlıkta boy atmayaSessizliği açmaya yarayanÖlü, yiğit, gölge ve buz, ne varsaTohuma dururlar yenidenVe halk, toprağa gömülüTohuma durur bir yerdeBuğday nasıl filizini sürer deÇıkarsa toprağın üstüneGüzelim kırmızı elleriyleSessizliği burgu gibi deler deBiz halkız,Yeniden doğarız ölümlerle”