İnsan bir kitap, hayalleri, umutları, sevdaları ise bir cümle… Ve tüm cümlelerimiz yarım kalıyor. Yarım kalan cümlelerin hasret ve özlemini yaşarız şafaklarda, gece yarılarında, kitap aralarında, bayramlarda, kaldırımlarda, şiir ve şarkılarda…Yarım kalan cümlelerin arkasından ağlar, yas tutarız. Yarım kalan cümlelerin bir daha tamamlanamayacağı hakikatinin sızısını ve sancısını yaşarız. Hep durup yeni baştan, yeni baştan okuruz o yarım kalan cümleleri. Teselliler limanına demirler yalnızlığımız, naçarlığımıza ağlarız. Salkım salkım tadarız yarım kalmış cümleleri, bir “ah” içer ağlarız.Bu şiirler yalnızlık sözleridir. Bu yüzden kalabalıklarda değil ancak geceleri sırlarını fısıldarlar okuyanlara. Okuyucularımın bu perspektiften şiirlerime bakmasını ve değerlendirmesini salık veririm.