“Durmayan akım, kor; gözlerimin salgıladığıteker teker kendini asan hislerimbilinmezlik aşınan ve gizle aralananağlıyoruz pınarlarda, sınırlarını aşamadığımızson verildi bir iniltiyle ayetlere mısralaradüşsel sessizliğinde buruk yalnızlığın.Son bulumu turuncu örtünün, ürkek sesimin.”