İnsan hayatının en sancılı dönemlerinden biridir ergenlik. Ne çocuksunuzdur ne de tam anlamıyla bir yetişkin. Eşikte asılı kalmış gibi savrulur durursunuz. Sıkıntı ve huzursuzluk el ele tutuşup çileden çıkartır ruhunuzu. Kimse sizi anlamaz, hele de aile büyükleri. Neyse ki arkadaşlar vardır etrafta, yeniyetmeliğin yarattığı kaşıntıları dindiremese de anlayacak ya da oturup birlikte kaşınılacak türden. Delişmen hislerin peşinden sizinle birlikte koşacak cinsten. Çoğumuz için çok gerilerde kaldı o yıllar. Ama şimdi Kemal Selçuk’un kaleminden yeniden hatırlama, ilkgençlik anılarını yâd etme zamanı. Kemal Selçuk’u 2002’de yayımladığı Ağaç Adamlar isimli öykü kitabıyla tanımıştık ilk kez. Sonra Ay Aşkları ve Hüznün Kantosu romanlarıyla sevdik onu. Şimdi de Yeniyetmeler’le aynayı, o ilkgençlik yıllarımıza tutuyor. Romandaki kahramanımızın adı Cenk; lise birde devamsızlıktan kalmış, sınıf tekrar edecek bir öğrenci. Yaşama karşı öfkeli, alıngan, karamsar ama olabildiğine de cesur. En büyük şikâyeti ailesi. En sevdiği dostları Tonti, Berbat, Çakal ve Avarel. İçindeki susturamadığı ses ve agrasif ruh hâli onun en büyük derdi.