Leovinus, basamakları ikişer ikişer çıkarak merdivenin tepesine fırladı. Tek bir düşünce vardı kafasında. Ahir ömrünün büyük aşkı! İhtiyar kalbının saplantısı! Zeki, tatlı, akıllı, şefkatli, sakin, cana yakın… Titania!Soluk soluğa gizli bölmeye daldı. Başı dönüyordu. İnsanda Leovinus’unki kadar kocaman bir baş olunca, dönmesini varın siz düşünün. Kusmaya başladı Leovinus tam karşısındaki dehşet sahnesine bakmaya dayanamıyor ama yine de gözünü ondan alamıyordu.