Lalezir’ın “Havza”sında delilik ile bilgelik arasında sınırları her iki yönde zorlayan şair dost Yavuz Nufel sadece aşırı ihtiyatın “tarifi imkansız korku girdabı”nı değil, “ısmarlama dostluklar”ı ve “ısmarlama şiirler”i de çokta geride bırakmış, ölüleri hiç bir zaman alkışlamamış”, “slogan kokan nalburiye boyası”ndan arta kalan hayatın iki noktası arasındaki çizgide “enine yaşayan”, “Amsterdam sokakları”nda yürürken bile Samsun’dan Arjantin’e kalkan bir gemi var mı diye merak edercesine şair, Karadeniz’in onurlu yakamozlarında “Hiç”liğe doğru… Herkes sussa o tek başına da kalsa kimsenin bilmediği bir dilde dua eden bir “deli”… Bir ikindi vakti kadar şu hayatta meçhullere giden yolda sağlıkla, dostlukla ve dualarla…