Zift, bastırılan seslerin, birbirini takip etmeyen günlerin, sıradanlaşan vahşetin, çöküşün ihtişamdan koparılışının, gecenin çığlıklarının romanı. İsahag Uygar Eskiciyan, tüm anlatıların, hesaplaşmaların, değer yargılarının kara bir oyukta eşitlendiği, öfkenin ziftinde karardığı bir çağın romanını yazıyor.“Oyunlar, evet bu oyunu birileri sahneleyecek ama yollar yeniden yapılmayacak. Çukurlar doldurulmayacak. Yarıklar kapatılmayacak. İlaçlar içilmeyecek. Zamirler serbest kalacak. İsimler tek tek fotosenteze maruz bırakılacak. Güneşe çakmak gönderilecek. Düğünden önce gelinler öpülecek, damatlar damdan atılacak. Lüzum yok. İçimizde maydanoz yeşerecek. Benimki gibi olmamalı, herkes farklı ölecek. Bir mısrada adı geçen herkesin kafası kesilecek. Mısra dışarı salınacak. Çiğ çiğ yenen her şeyin kurtları büyütülecek. Gece için. Büyük gece için.”
Okudum ederi neyse onu verebildim , ne okuduğumdan bir şey anladım ne karanlığına battım , yazarın hayal gücüyle bata çıka bitirdim ben başladım bitirdim sizler ne başlayın nede bitirin yazar ciddi mi ciddi , zift gibi bir kitap.
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
Yazarın okuduğum ikinci kitabıydı, eleştirel bir üslubu var bunun farkında olarak okursanız daha iyi olacaktır.
Okudum ederi neyse onu verebildim , ne okuduğumdan bir şey anladım ne karanlığına battım , yazarın hayal gücüyle bata çıka bitirdim ben başladım bitirdim sizler ne başlayın nede bitirin yazar ciddi mi ciddi , zift gibi bir kitap.
Farklı bir tarz farklı bir renk oldu. Bir öykücüden öykü gibi bir roman.