Simeon Polonyalı dindar bir Ermeni. 1608 yılında Kudüs’e gitmek için memleketinden yola çıkmış. Galiba gezmeyi çok seviyormuş, 1618 yılında evine dönene kadar 10 boyunca İtalya’dan Mısır’a, Küdüs’ten Şam’a, İstanbul’dan Muş’a kadar bayağı dolaşmış. Bu kitabı okumak benim için çok ilginçti. Sürekli olarak yolu üzerindeki Ermeni’lerden söz etmiş, Hristiyanlara ait dini merkezler özellikle ilgisini çekmiş ve bu yapılarla ilgili pek çok mucizeden bahsetmiş. Buna karşın Müslümanlara ait dini yapılardan çok söz etmiyor.Kitabın içinde çok şaşırtıcı ayrıntılar var: Roma’da Yahudilere karşı yapılan uygulamalar, Venedik Dükü ile Papa’nın aralarının bozulması ve Dükün Türkler’le anlaşıp Avrupa’ya savaş açması, Mısır’lı Arapların sefil halleri, Roma’da San Petro’nun inşaat halinin anlatılması, Türkmen kadınlarının güzelliğine vurgu yapılması…Ayrıca kitapta yazarın bizzat Tükçe kullandığı kelimeler italik olarak bırakılmış. Polonya asıllı bir Ermeni olmasına rağmen Simeon çok sayıda Türkçe kelime kullanmış: Kuyumcu, dirhem, kuşak, kubbe, davul, zurna, top, tüfek, sarık, pak, eminlik, bereket, çubuk, yasakçı, hükümdar, taban, postal, nal, köşk, somun, pide, iskele… daha pek çok örnek var.Kitabın sonunda aynı dönemde Türkiye hakkında yazılmış başka gezi notları da verilmiş.