Kitabı ilk elime aldığımda bir – iki saate bitiririm,bari yolda okuyayım da zamanım değerlensin dedim,malum İstanbul trafiği… Otobüse bindim,kitabı açtım,okumaya başladım. Üç saatlik yol gittim ama “Galatasaray Lisesi’nin Aslanları” bölümünden sonrasını okuyamadım bile… Nedeni ne mi? Bir türlü durduramadığım gözyaşlarım… Her satır yüreğimi burkuyor,yanımdaki lise öğrencilerinin konuşmaları ve benim okuduğum hayatlar arasındaki fark içimi parçalıyordu…Özetle hem anlaşılır anlatımı,hem de günümüz gençlerine örnek olacak içeriğiyle oldukça iyi bir eser. Yazarın da isteği olan gençlerin bilgilendirilmesi hususunda bu kitabın özellikle lise öğrencilerine ZORUNLU olarak okutulmasını çok isterdim…Bitmesini istemediğim bir eserdi. İsmail Çolak beyefendinin emeğine sağlık…